ഒരഭൗമമായ ദൈവസൃഷ്ടിയെന്നോണം ഭയഭക്ത്യാദരവുകളോടെയാണ് സന്ന്യാസിമാരെ സമൂഹം നോക്കിക്കാണുന്നത്. എണ്‍പതുകളിലുള്ള ഒരു സ്വാമിയുടെ ആശ്രമം ജയിലായത് നാം കണ്ടതാണ്. സന്ന്യാസിസങ്കല്പവും സമീപകാല സംഭവങ്ങളും കൂട്ടിവായിക്കുമ്പോള്‍ സന്ന്യാസിമാരുടെ സൃഷ്ടിവേളയില്‍ ദൈവത്തിന്റെ അടയാത്ത കണ്ണുകള്‍ ഒരിടത്ത് പതിയാതെപോയെന്ന് സംശയിച്ചുപോയേക്കാം. മോക്ഷത്തിന്റെ പാതയില്‍ ലൈംഗികസാഹസങ്ങള്‍ക്ക് യാതൊരു റോളുമില്ല. എങ്കിലും പ്രകൃതി ഒരു മുപ്പതുകാരനെ രൂപകല്പനചെയ്യുന്നത് ഒരു അജന്‍ഡ വെച്ചാണ് - മനുഷ്യരാശിയുടെ പ്രജനനവും പ്രചരണവും.
സെക്‌സിന്റെ പ്രാഥമികോദ്ദേശ്യം സൃഷ്ടിയാണ്. എന്നാല്‍, അടിസ്ഥാനപരമായ സൃഷ്ടിയുടെ കല സുരതാവിനോദമായി മാറുന്നത് അഥവാ ക്രിയേഷന്‍ റിക്രിയേഷനായി മാറുന്നത് ഗര്‍ഭനിരോധനോപാധികളുടെ വരവോടുകൂടിയാണ്. മനുഷ്യമനസ്സിന്റെ അന്വേഷണത്വര പ്രസവവേദനയെന്ന പ്രകൃതിയുടെ തന്ത്രപരമായ ഭീഷണിയെ മറികടന്നു. പ്രസവമെന്ന മുള്ളില്ലാത്ത ഒരു പനിനീര്‍പ്പൂവായി ലൈഗിംകസുഖം മാറി. പ്രകൃതിയുടെ വഴികള്‍ അത്യധികം നിഗൂഢമാണ്. അപകടകരം ആനന്ദദായകം എന്ന ലേബലിലെ അപകടകരം എന്നത് വെട്ടിക്കളഞ്ഞാലുള്ള അവസ്ഥ ആലോചിച്ചുനോക്കൂ. ഏതുനിമിഷവും തീപടരാവുന്ന അവസ്ഥയില്‍ കാമകലകള്‍ ഒരു കനലായി, ജീവിതവാസനയായി മനസ്സിലേക്ക് കുടിയേറുന്നു.
കാമാഗ്‌നിയെ നിയന്ത്രണവിധേയമാക്കുകയാണ് യഥാര്‍ഥ വെല്ലുവിളി. വഴിമാറിയെത്തിയ വികാരങ്ങളുടെ കനലുകളെ വഴിതിരിച്ചുവിടുകയാണ് നല്ല മാര്‍ഗം. ലൈംഗികോര്‍ജത്തെ കര്‍മശേഷിയായി രൂപാന്തരപ്പെടുത്തിയെടുത്ത എത്രയെത്ര മഹാപ്രതിഭകളുണ്ട് നമുക്കുമുന്നില്‍. സര്‍ഗപരമായ വ്യാപാരത്തിനാണ് സൃഷ്ടിപരമായ ഊര്‍ജം അവര്‍ ചെലവഴിച്ചത്. ബുദ്ധനും ക്രിസ്തുവും കൃഷ്ണനും നമ്മുടെ ബോധമണ്ഡലത്തിന്റെ അതിരുകള്‍ മാറ്റിവരച്ചത് അങ്ങനെയാണ്. ഭൗതികലോകത്തിന്റെ അതിരുകള്‍ ഗലീലിയോയും കൊളംബസും മാറ്റിവരച്ചതും അങ്ങനെയാണ്. ഗുരു പതഞ്ജലിയുടെ യോഗയും ഐന്‍സ്റ്റൈന്റെ തിയറി ഓഫ് റിലേറ്റിവിറ്റിയും ഗുസ്താവ് ഈഫലിന്റെ ഈഫല്‍ ടവറും സൃഷ്ടിപരമായി വഴിതിരിച്ചുവിട്ട ആ ഊര്‍ജമല്ലാതെ മറ്റെന്താണ്. സാധാരണക്കാര്‍ അനിതരസാധാരണ പ്രതിഭകളാവുന്നത് അപ്പോഴാണ്.
മോക്ഷത്തിലേക്കുള്ള യാത്രയിലെ ഉപാധിയല്ല ബ്രഹ്മചര്യം. ആ യാത്രയുടെ പരിണിതഫലമാണ്. സൃഷ്ടിപരതയുടെ ഒരുത്പന്നം. ബോധമണ്ഡലത്തിലെ ഒരു വസന്തകാലം എന്നുപറയാം. മൈതാനപ്രസംഗങ്ങള്‍ക്കോ മതപ്രസംഗങ്ങള്‍ക്കോ കാമാഗ്‌നിയെ കെടുത്താനാവുമെങ്കില്‍ പെട്രോളൊഴിച്ച് തീയണയ്ക്കാനുമാവണം. വികാരജീവിയില്‍നിന്ന് വിവേകജീവിയിലേക്കുള്ള നമ്മുടെ വളര്‍ച്ചയുടെ തിരക്കഥയെഴുതുന്നത് നമ്മുടെതന്നെ ബോധമാണ്. വാഴ്ത്തപ്പെട്ടവരുടെ ലോകത്ത് വീഴ്ത്തപ്പെട്ട ആ സന്ന്യാസി വഴിയിലെവിടെയോ ഉണ്ട്, ഉണ്ടാവണം.
രചന :- ദേബശിഷ് ചാറ്റര്‍ജി
കടപ്പാട് :- മാത്രുഭൂമി ദിനപത്രം