സ്വയം തേടുന്ന റിയാലിറ്റിഷോ

ഇത് റിയാലിറ്റി ഷോകളുടെ പെരുമഴക്കാലമാണ്. സ്‌ക്രിപ്റ്റിന് ചെലവില്ല, എഴുത്തുപണിയുമില്ല. മറ്റ് ജീവിതങ്ങളിലേക്കുള്ള താക്കോല്‍ദ്വാര-ദര്‍ശനം. പലര്‍ക്കുമത് ഏറെയിഷ്ടമാണ്. കൃത്രിമമല്ലാത്തതിനെ, യാഥാര്‍ഥ്യങ്ങളെ നാം ഇഷ്ടപ്പെടുന്നു. യാഥാര്‍ഥ്യത്തിന്റെ ഒരു മുഖമാണ് സത്യം. സത്യം മാത്രമേ പറയാവൂ എന്നാണ് കുട്ടികളെ ചൊല്ലിയും തല്ലിയും പഠിപ്പിക്കാറ്. മുതിര്‍ന്നപ്പോള്‍ എനിക്കുതോന്നിയിട്ടുണ്ട്, ആഗ്രഹമുണ്ടെങ്കില്‍ക്കൂടി പല സത്യങ്ങളും നമുക്ക് വിളിച്ചുപറയാനാവുമോ? വസ്തുതകളല്ലാതെ സത്യം അറിയാന്‍ കഴിഞ്ഞെന്നുവരില്ല, പറയാനും കഴിയില്ല. സത്യത്തിന്റേത് മരണമില്ലാത്ത ജീവിതമാണ്. ചെറുപ്പത്തില്‍ നാമുരുവിട്ടുപഠിച്ചതാണ് സൂര്യന്‍ കിഴക്കുദിക്കുന്നു പടിഞ്ഞാറ് അസ്തമിക്കുന്നു. സൂര്യന്‍ ഉദിക്കുന്നില്ല, അസ്തമിക്കുന്നുമില്ല എന്ന് നമുക്കിന്നറിയാം. ഒരു മായക്കാഴ്ചയില്‍ ഉരുത്തിരിഞ്ഞ അറിവുമാത്രമാണത് - നമ്മുടേതായ യാഥാര്‍ഥ്യം.

ലോകത്തോട് നാം സംവദിക്കുന്നത് കാഴ്ചകളുടെയും വസ്തുതകളുടേതുമായ ഭാഷയിലാണ്. നീലാകാശവും നീലക്കടലും തോന്നലുകളാണെങ്കിലും നമ്മുടെ യാഥാര്‍ഥ്യങ്ങളാണ്. സമ്പൂര്‍ണസത്യമെന്നത് നമ്മുടെ ഇന്ദ്രിയങ്ങള്‍ക്ക് അപ്രാപ്യമാണ്. കണ്ണില്‍ തെളിയുന്നതും നാവിന് വഴങ്ങുന്നതുമായ ഒന്നല്ല തികഞ്ഞ സത്യം. കാഴ്ചയുടെ പുറമ്പോക്കിലലയുന്ന കണ്ണിന്റെയും കാതിന്റെയും മറ്റിന്ദ്രിയങ്ങളുടെയും ആകത്തുകയുടെ അപ്പുറത്താണ് ബോധത്തിന്റെ, പ്രജ്ഞയുടെ മൂല്യം. കൈയിലെ വിരലുകളുടെയെല്ലാം പ്രഹരശേഷിയുടെ അപ്പുറത്താണ് മുഷ്ടിയുടെ ഊക്കെന്നപോലെ. 

ഒരു ടീസ്പൂണ്‍ മണ്ണില്‍ പരശ്ശതം മൈക്രോബുകളെ കാണുന്ന ശാസ്ത്രജ്ഞന്റെ മൈക്രോസ്‌കോപ്പുപോലെയാണ് ബോധം, യാഥാര്‍ഥ്യത്തിന്റെ രണ്ടാമത്തെ മുഖമാണത്. മൈക്രോബുകളുടെ നാനാത്വങ്ങളില്‍ ഏകത്വത്തെ തിരയുന്ന അയാള്‍, സമാനതകള്‍വെച്ച് അവയെ ഇനംതിരിക്കുന്നു. ആദ്യഘട്ടത്തിലെ നിരവധിയിനങ്ങള്‍ പിന്നീട് ഏതാനും മാത്രമായി ചുരുങ്ങുന്നു. പ്രക്രിയ തുടരുമ്പോള്‍ ഒടുവിലത് സംഭവിക്കുന്നു - നിരീക്ഷകനും നിരീക്ഷണവസ്തുവും മാത്രം. നിരവധി യാഥാര്‍ഥ്യങ്ങളുടേതായ ലോകം, ഒരു വലിയ സത്യമായി മാറുന്നു. രൂപത്തിലും ഭാവത്തിലുമുള്ള നാനാത്വങ്ങളെല്ലാം ജീവിതമെന്ന ഏകത്വത്തില്‍ ലയിക്കുന്നു. 

ബോധത്തിന്റെ ഈയൊരു പരിവര്‍ത്തനത്തെ ഐന്‍സ്റ്റൈന്‍ കാണുന്നത് നോക്കൂ. അദ്ദേഹത്തെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം സര്‍വസ്വവും പ്രപഞ്ചമാണ്, സ്ഥലകാലപരിമിതികളുള്ള മനുഷ്യന്‍ അതിന്റെ ഭാഗവും. മറ്റുള്ളവരില്‍നിന്ന് നമ്മെ വേര്‍തിരിക്കുന്നത് നമ്മുടെ അനുഭവങ്ങളും ചിന്തകളും വികാരങ്ങളുമൊക്കെയാണ്. നമ്മുടെതന്നെ കാരാഗൃഹമാവുന്ന മിഥ്യാവബോധമാണ് അത് പലപ്പോഴും ഉണ്ടാക്കുക. പ്രപഞ്ചത്തിലെ സര്‍വജീവജാലങ്ങളിലേക്കും ഒഴുകിപ്പരക്കുന്ന സമഭാവന ബോധമണ്ഡലത്തിന്റെ അതിരുകള്‍ വിസ്തൃതമാക്കുന്നു. മനോഹരമായ പ്രപഞ്ചസൗന്ദര്യം ആസ്വദിക്കാനാവുക നാം നമ്മിലേക്ക് ചുരുങ്ങുമ്പോഴല്ല ലോകത്തിലേക്ക് പടരുമ്പോഴാണ്.

പരമമായ ആനന്ദമാണ് യാഥാര്‍ഥ്യത്തിന്റെ മറ്റൊരു മുഖം. കേവലമായ ആനന്ദത്തിനാണങ്കില്‍ സമയവും സാഹചര്യവും ഒത്തുവരണം. ഒരു പ്രത്യേക മാനസികാവസ്ഥയില്‍ നമ്മെത്തേടിയെത്തുന്നതാണ് പരമാനന്ദം. നമ്മുടെ സര്‍വ കഴിവുകളും നമ്മിലേക്കുതന്നെ തളരാന്‍ ഉപയോഗിക്കുമ്പോഴല്ല, ലോകനന്മയ്ക്കായി, ലോകത്തേക്ക് വളരാന്‍ ഉപയോഗിക്കുമ്പോഴാണ് അത് നമുക്ക് അനുഭവവേദ്യമാവുക. ഉണ്മയുടെ ത്രിമുഖങ്ങളാണ് സത്-ചിത്-ആനന്ദം. ശരീരം ആരാധനാലയവും ആത്മാവ് മൂര്‍ത്തിയുമാവുമ്പോള്‍ ആത്മാന്വേഷണമെന്ന അന്തിമമായ റിയാലിറ്റി ഷോയില്‍ എല്ലാവരും അവരവരെ തിരയുകയാണ്.
രചന :- ദേബശിഷ് ചാറ്റര്‍ജി 
കടപ്പാട് :- മാത്രുഭൂമി ദിനപത്രം