ജീവിതാനുഭവങ്ങളില്‍നിന്ന് നാം കണ്ടെത്തിയ നമ്മെക്കാളും വലുതാണ് യഥാര്‍ഥത്തില്‍ നമ്മുടെ വലിപ്പമെന്ന് ബോധ്യപ്പെടുത്തുക കഴിവുറ്റ അധ്യാപകരാണ്; ചെറിയ ശരീരത്തിലെ വലിയ മനുഷ്യരാണ് നാമെന്ന ബോധം. അനുഭവിച്ചത് ജീവിതമെന്ന മഹാസാഗരത്തിലെ ഒരു കുടം വെള്ളം മാത്രമാണെന്നും ബാക്കിയത്രയും ഇനിയും നാമറിയേണ്ടതാണെന്നും അവര്‍ നമ്മെ ബോധ്യപ്പെടുത്തുന്നു. അങ്ങനെ നോക്കുമ്പോള്‍ അനുഭവങ്ങളാല്‍ നിര്‍വചിക്കപ്പെടാനാവാത്ത അനുഭവജ്ഞരായി നാം മാറുന്നു. സ്വന്തം നാവിലെ രസമുകുളങ്ങളുടെ രസം നമുക്കറിയുക സാധ്യമല്ല. നാവിന്‍മേലും വായിലാകമാനവുമായി വ്യാപിച്ചുകിടക്കുന്ന അയ്യായിരത്തോളം രസമുകുളങ്ങള്‍ ഉപ്പ്, പുളി, മധുരം, കയ്പ് ഇത്യാദി രസങ്ങള്‍ നമ്മെ അറിയിക്കുന്നു. രസമുകുളങ്ങള്‍ക്കാവട്ടെ സ്വന്തംനിലയില്‍ രസമൊന്നുമില്ലതാനും ഒരാള്‍ക്കും സ്വന്തം നാവിലെ രസമുകുളങ്ങളുടെ രസം നിര്‍വചിക്കുക സാധ്യവുമല്ല. അതുപോലെ അനുഭവങ്ങള്‍ക്ക് അനുഭവജ്ഞനെ നിര്‍വചിക്കുകയും സാധ്യമല്ല.
ഐന്ദ്രികമായ ഓര്‍മകളുടെ പാണ്ടികശാല മാത്രമാണ് നമ്മുടെ ശരീരമെന്നും അത് നാളെ മണ്ണടിയേണ്ടതാണെന്നുമുള്ള ബോധം നമ്മിലുണ്ടാക്കുന്നതും മികച്ച അധ്യാപകരാണ്. ഇന്ദ്രിയങ്ങള്‍ക്കതീതമാണ് നാമെന്ന ബോധം നമ്മിലുണ്ടാക്കുന്നതും അവരാണ്. നമ്മുടെ ആമാശയം ആവാസമേഖലയാക്കിയ സൂക്ഷ്മജീവികളുടെ കോളനികള്‍ നമ്മുടെ കണ്ണുകള്‍ക്ക് അപ്രാപ്യമാണ്. ഹൃദയസ്പന്ദനത്തിന്റെ താളലയങ്ങള്‍ നമ്മുടെ ശ്രവണേന്ദ്രിയങ്ങള്‍ക്ക് അതീതമാണ്. ചലിക്കുന്ന ചിറകുകളാല്‍ ചിത്രശലഭം അറിയുന്ന അതിമനോഹരമായ സ്പര്‍ശലോകക്കാഴ്ച നമ്മുടെ ത്വക്കുകള്‍ക്ക് അന്യമാണ്.
ഇന്ദ്രിയനിര്‍മിതമായ ഈ ശരീരം ഒരര്‍ഥത്തില്‍ ഒരു ടൂറിസ്റ്റ്ബസ് പോലെയാണ്. ഒരായുഷ്‌കാലം മുഴുവന്‍ ജീവിതാനുഭവങ്ങളിലൂടെ നാം ഓടിക്കൊണ്ടേയിരിക്കുന്നു. എന്നാല്‍, ആ ബസ്സാണോ നാം എന്നുചോദിച്ചാല്‍ തീര്‍ച്ചയായും അല്ലതന്നെ. യാത്രയവസാനിച്ചാല്‍ ബസ്സില്‍ നിന്ന് ഇറങ്ങുന്നു. സ്വയം കണ്ടെത്തുന്ന ആ യാത്രയിലുടനീളമുള്ള നാഴികക്കല്ലുകളിലേക്ക് നിങ്ങളുടെ ശ്രദ്ധയെ നയിക്കുന്നവരാണ് യഥാര്‍ഥ അധ്യാപകര്‍. നശ്വരമായ ഭൗതികജീവിതലോകത്തുനിന്ന് അവര്‍ നമ്മെ അനശ്വരമായ മാനസികവ്യാപാരങ്ങളുടെ ലോകത്തേക്ക് ഉയര്‍ത്തുന്നു. ചിന്താലോകം അതിവിസ്തൃതമാണ്. കാലത്തിനും സമയത്തിനും അതീതമായതെന്ന് പറയാം. ദിനോസറുകള്‍ വ്യാപരിച്ചിരുന്ന താഴ്‌വാരങ്ങളിലേക്ക് പറന്നുചെല്ലാന്‍ നമുക്ക് സെക്കന്‍ഡുകളേ വേണ്ടൂ. ഒരു മുങ്ങാംകുഴിയിലൂടെ ഗാന്ധിജിയിലേക്കും ഐന്‍സ്റ്റീനിലേക്കും പിക്കാസോവിലേക്കും പ്ലാറ്റോവിലേക്കും ചെന്നുയരാന്‍ നമ്മെ സഹായിക്കുന്നത് അനശ്വരമായ മാനസികജീവിതമാണ്.
മഹാത്മാക്കളായ അധ്യാപകര്‍ അവിടെയും നില്‍ക്കുന്നില്ല. ജീവിതത്തിന്റെയും മാനസികവ്യാപാരങ്ങളുടെയും ലോകവും കടന്ന് കാലാതീതമായ അത്മീയമായൊരു ഉള്ളുണര്‍വിലേക്ക് അവര്‍ നമ്മെ നയിക്കുന്നു. ഒരു അഞ്ചുനില കെട്ടിടമാണ് നമ്മുടെ ജീവിതമെങ്കില്‍ അവര്‍ നമ്മെ നയിക്കുന്നത് അഞ്ചാമത്തെ നിലയുടെ അത്മീയാനുഭൂതിയുടെ ആ ടെറസ്സിലേക്കാണ്. കെട്ടിടത്തിന്റെ ചുമരുകളും അടിത്തറയും നാളെ ഇളകിയേക്കാം. കെട്ടിടംതന്നെ നിലംപൊത്തിയേക്കാം. അഞ്ചാമത്തെ നിലയിലെ ആ സ്‌പേസ് അപ്പോഴും അവിടെത്തന്നെ കാണും. കൃഷ്ണനും ക്രിസ്തുവും ബുദ്ധനും മുഹമ്മദും സഞ്ചരിച്ചത് മനുഷ്യബോധത്തിന്റെ ഫിഫ്ത്ത് ഡയമെന്‍ഷണല്‍ സ്‌പേസിന്റെ മാര്‍ഗത്തിലാണ്. കാലമേറെയായി അവരീ ഭൂമുഖത്ത് ഇല്ലാതിരുന്നിട്ടുകൂടി അവരുടെ വാക്കുകള്‍ വേദവാക്യങ്ങളായി നമ്മെ ശുദ്ധീകരിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നത് അവര്‍ എക്കാലത്തെയും മികച്ച അധ്യാപകരായിരുന്നു എന്നതുകൊണ്ടുതന്നെയാണ്. - ദേബശിഷ് ചാറ്റര്‍ജി
കടപ്പാട് :- മാത്രുഭൂമി ദിനപത്രം
ഐന്ദ്രികമായ ഓര്‍മകളുടെ പാണ്ടികശാല മാത്രമാണ് നമ്മുടെ ശരീരമെന്നും അത് നാളെ മണ്ണടിയേണ്ടതാണെന്നുമുള്ള ബോധം നമ്മിലുണ്ടാക്കുന്നതും മികച്ച അധ്യാപകരാണ്. ഇന്ദ്രിയങ്ങള്‍ക്കതീതമാണ് നാമെന്ന ബോധം നമ്മിലുണ്ടാക്കുന്നതും അവരാണ്. നമ്മുടെ ആമാശയം ആവാസമേഖലയാക്കിയ സൂക്ഷ്മജീവികളുടെ കോളനികള്‍ നമ്മുടെ കണ്ണുകള്‍ക്ക് അപ്രാപ്യമാണ്. ഹൃദയസ്പന്ദനത്തിന്റെ താളലയങ്ങള്‍ നമ്മുടെ ശ്രവണേന്ദ്രിയങ്ങള്‍ക്ക് അതീതമാണ്. ചലിക്കുന്ന ചിറകുകളാല്‍ ചിത്രശലഭം അറിയുന്ന അതിമനോഹരമായ സ്പര്‍ശലോകക്കാഴ്ച നമ്മുടെ ത്വക്കുകള്‍ക്ക് അന്യമാണ്.
ഇന്ദ്രിയനിര്‍മിതമായ ഈ ശരീരം ഒരര്‍ഥത്തില്‍ ഒരു ടൂറിസ്റ്റ്ബസ് പോലെയാണ്. ഒരായുഷ്‌കാലം മുഴുവന്‍ ജീവിതാനുഭവങ്ങളിലൂടെ നാം ഓടിക്കൊണ്ടേയിരിക്കുന്നു. എന്നാല്‍, ആ ബസ്സാണോ നാം എന്നുചോദിച്ചാല്‍ തീര്‍ച്ചയായും അല്ലതന്നെ. യാത്രയവസാനിച്ചാല്‍ ബസ്സില്‍ നിന്ന് ഇറങ്ങുന്നു. സ്വയം കണ്ടെത്തുന്ന ആ യാത്രയിലുടനീളമുള്ള നാഴികക്കല്ലുകളിലേക്ക് നിങ്ങളുടെ ശ്രദ്ധയെ നയിക്കുന്നവരാണ് യഥാര്‍ഥ അധ്യാപകര്‍. നശ്വരമായ ഭൗതികജീവിതലോകത്തുനിന്ന് അവര്‍ നമ്മെ അനശ്വരമായ മാനസികവ്യാപാരങ്ങളുടെ ലോകത്തേക്ക് ഉയര്‍ത്തുന്നു. ചിന്താലോകം അതിവിസ്തൃതമാണ്. കാലത്തിനും സമയത്തിനും അതീതമായതെന്ന് പറയാം. ദിനോസറുകള്‍ വ്യാപരിച്ചിരുന്ന താഴ്‌വാരങ്ങളിലേക്ക് പറന്നുചെല്ലാന്‍ നമുക്ക് സെക്കന്‍ഡുകളേ വേണ്ടൂ. ഒരു മുങ്ങാംകുഴിയിലൂടെ ഗാന്ധിജിയിലേക്കും ഐന്‍സ്റ്റീനിലേക്കും പിക്കാസോവിലേക്കും പ്ലാറ്റോവിലേക്കും ചെന്നുയരാന്‍ നമ്മെ സഹായിക്കുന്നത് അനശ്വരമായ മാനസികജീവിതമാണ്.
മഹാത്മാക്കളായ അധ്യാപകര്‍ അവിടെയും നില്‍ക്കുന്നില്ല. ജീവിതത്തിന്റെയും മാനസികവ്യാപാരങ്ങളുടെയും ലോകവും കടന്ന് കാലാതീതമായ അത്മീയമായൊരു ഉള്ളുണര്‍വിലേക്ക് അവര്‍ നമ്മെ നയിക്കുന്നു. ഒരു അഞ്ചുനില കെട്ടിടമാണ് നമ്മുടെ ജീവിതമെങ്കില്‍ അവര്‍ നമ്മെ നയിക്കുന്നത് അഞ്ചാമത്തെ നിലയുടെ അത്മീയാനുഭൂതിയുടെ ആ ടെറസ്സിലേക്കാണ്. കെട്ടിടത്തിന്റെ ചുമരുകളും അടിത്തറയും നാളെ ഇളകിയേക്കാം. കെട്ടിടംതന്നെ നിലംപൊത്തിയേക്കാം. അഞ്ചാമത്തെ നിലയിലെ ആ സ്‌പേസ് അപ്പോഴും അവിടെത്തന്നെ കാണും. കൃഷ്ണനും ക്രിസ്തുവും ബുദ്ധനും മുഹമ്മദും സഞ്ചരിച്ചത് മനുഷ്യബോധത്തിന്റെ ഫിഫ്ത്ത് ഡയമെന്‍ഷണല്‍ സ്‌പേസിന്റെ മാര്‍ഗത്തിലാണ്. കാലമേറെയായി അവരീ ഭൂമുഖത്ത് ഇല്ലാതിരുന്നിട്ടുകൂടി അവരുടെ വാക്കുകള്‍ വേദവാക്യങ്ങളായി നമ്മെ ശുദ്ധീകരിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നത് അവര്‍ എക്കാലത്തെയും മികച്ച അധ്യാപകരായിരുന്നു എന്നതുകൊണ്ടുതന്നെയാണ്. - ദേബശിഷ് ചാറ്റര്‍ജി
കടപ്പാട് :- മാത്രുഭൂമി ദിനപത്രം